Wzorzec rasy

Wzorzec FCI nr 257/16.06.1999/, wersja angielska
SHIBA
TŁUMACZENIE: Olga Jakubiel.
POCHODZENIE: Japonia.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA : 15.06.1992.
UŻYTKOWOŚĆ :
Pies myśliwski do polowania na ptaki i małą zwierzynę. Pies do towarzystwa.
KLASYFIKACJA FCI :
Grupa 5 Szpice i psy ras pierwotnych. Sekcja 5 Szpice azjatyckie i rasy pokrewne. Bez prób pracy.
ZARYS HISTORII RASY
Shiba była rodzimą japońską rasą już od czasów pierwotnych. Słowo „shiba” oznacza coś „małego”, „małego psa”. Środowiskiem, w jakim ukształtowała się shiba, był górzysty obszar, położony nad brzegiem Morza Japońskiego; [shiba] używana była [tam] do polowania na małą zwierzynę i ptaki. Przedstawiciele rasy różnili się od siebie nieznacznie, ze względu na zróżnicowanie miejsc ich pochodzenia. Ponieważ w latach 1868-1912 sprowadzano z Anglii takie psy, jak setery angielskie i pointery, polowania stały się w Japonii formą sportu. Krzyżowanie shiby z angielskimi psami stało się tak powszechne, że w okresie między rokiem 1912 a 1926 czysta shiba stała się prawdziwą rzadkością, której występowanie ograniczało się do obszarów, z których się wywodziła. Około roku 1928 myśliwi i inni wykształceni ludzie zainteresowali się ochroną czystej shiby ; rozpoczął się poważny program ochrony niewielkiej liczby czystych linii, natomiast wzorzec rasy ostatecznie ujednolicono w 1934 r. W 1937 r. shiba została uznana za „pomnik przyrody”; następnie hodowano ją i ulepszano tak, by stała się znakomitą rasą, jaką znamy dziś.  WRAŻENIE OGÓLNE:
Pies małej wielkości, harmonijny, o dobrym kośćcu i dobrze rozwiniętych mięśniach. Mocnej budowy. Szybki, swobodny i piękny chód.
ISTOTNE PROPORCJE:
Stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia wynosi 10:11.
USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT :
Temperament – wierny, o wyostrzonych zmysłach, bardzo czujny.
GŁOWA : OKOLICA MÓZGOCZASZKI :
Czaszka: Szerokie czoło. Stop: Wyraźnie zaznaczony, z delikatną bruzdą.
OKOLICA TWARZOCZASZKI:
Nos: Pożądany czarnego koloru. Grzbiet nosa prosty. Kufa: Umiarkowanie gruba, zwężająca się. Wargi: Przylegające. Szczęka i żuchwa oraz uzębienie: Zęby mocne; zgryz nożycowy. Policzki: Dobrze wykształcone. Oczy: Stosunkowo małe, trójkątne, ciemnobrązowego koloru; zewnętrzne kąciki oczu skierowane ku górze. Uszy: Stosunkowo małe, trójkątne, nieco pochylone do przodu, pewnie stojące.
SZYJA:
Gruba, mocna i zharmonizowana z głową i tułowiem.
TUŁÓW:
Grzbiet: Prosty i mocny. Lędźwie: Szerokie i umięśnione. Klatka piersiowa: Głęboka; żebra umiarkowanie wysklepione. Brzuch: Dobrze podciągnięty.
OGON:
Wysoko osadzony, gruby, zdecydowanie zwinięty lub zagięty jak sierp nad grzbietem; gdy ogon jest opuszczony, jego koniec sięga niemal stawów skokowych.
KOŃCZYNY: KOŃCZYNY PRZEDNIE :
Widziane z przodu., przednie kończyny proste. Łopatki: Łopatka umiarkowanie ukośna. Łokcie: Przylegające. KOŃCZYNY TYLNE:
Uda: Długie. Podudzia: Krótkie, ale dobrze rozwinięte. Stawy skokowe: Grube i mocne.
ŁAPY:
Palce zwarte i dobrze wysklepione. Opuszki twarde i elastyczne. Pazury twarde, preferowane ciemnego koloru. CHÓD/RUCH :
Lekki i energiczny.
SZATA: WŁOS:
Włos okrywowy szorstki i prosty; podszycie miękkie i gęste; włos na ogonie nieco dłuższy i odstający.
MAŚĆ:
Czerwona, czarna podpalana, sezamowa, czarna sezamowa, czerwona sezamowa. Definicja koloru sezamowego: • Sezamowy: Równomierne połączenie białych i czarnych włosów. • Czarny sezamowy: Przewaga czarnych włosów nad białymi. • Czerwony sezamowy: Czerwone tło, połączone z czarnymi włosami. Wszystkie wspomniane wyżej kolory muszą mieć „urajiro”. „Urajiro”: Biaława szata po bokach kufy, na policzkach, spodzie żuchwy, szyi, klatce piersiowej, brzuchu i spodniej części ogona oraz wewnętrznej stronie kończyn.
  WIELKOŚĆ I CIĘŻAR CIAŁA:
Wysokość w kłębie: Psy: 39,5 cm. Suki: 36,5 cm. Tolerancja 1,5 cm powyżej i poniżej.
WADY:
Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu. • Sucze psy, samcze suki. • Nieprawidłowy zgryz (przodozgryz lub tyłozgryz). • Liczne braki w uzębieniu. • Płochliwość.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
• Agresja lub nadmierna bojaźliwość. • Nie stojące uszy. • Wiszący lub krótki ogon. Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany. Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.